Thanos Tsingos | Θάνος Τσίγκος

Thanos Tsingos was born in 1914 in Elefsina. He studied architecture at the National Technical University of Athens (1931-1936) and worked as an architect until 1939.

His intense and adventurous life begins with the Second World War; he served in the Middle East, got involved in the Middle East coup and was sentenced to death at first, then to life imprisonment. Once he was pardoned and released (1946) he became one of the architects working on the city plan of Brasília, on Le Corbusier’s recommendation.

After the end of the Brazilian project (1948), he settled in Paris, where he initially worked with the avant-garde theatre and eventually he devoted himself to painting. He had already adopted the wild lifestyle of the bohemian artists of the era, which favoured bouts of creativity, but also self-destructive tendencies.

His first solo exhibition was held in Paris (Gallerie du Siecle, 1950). More solo and group exhibitions followed in France and other European countries (the most important ones were organized in collaboration with Studio Facchetti) and due to them he was acknowledged as the most outstanding representative of the avant-garde movement of the time. He returned permanently to Athens in 1961, where he presented two solo exhibitions with moderate success.

His painting style, in history of art terms, belongs to the European trend of informel. His gestural writing and the rich colour texture create surfaces full of emotional tension. Nevertheless his works are rarely entirely abstract. Usually there are figurative subjects (landscapes, animals or flowers), which are depicted in an abstract manner, as images of a fantasy world.

The freedom and boldness of his painting style was not duly appreciated in Greece on time. Despite his productivity, he could hardly sell his works, at least not during his living years, which is why he died destitute in 1965. Later, his paintings became very popular, confirming the quality of his work, but also his myth as an artiste maudit (cursed artist).

Several exhibitions of his work were presented in Greece after his death (Athens, 1965). Retrospective exhibitions of his work were organized in 1965 (Athens Technological Institute), in 1980 (Athens National Art Gallery and Centre Georges Pompidou, Paris) and in 2005 (Cultural Centre of the Municipality of Elefsina).

Ο Θάνος Τσόγκος γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 1914. Σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (1931-1936) και εργάστηκε ως αρχιτέκτονας έως το 1939.

Η έντονη και περιπετειώδης ζωή του ξεκινάει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν υπηρέτησε στη Μέση Ανατολή, αναμείχθηκε στα αντιβασιλικά κινήματα, καταδικάστηκε σε θάνατο, μετά σε ισόβεια, κλπ. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος (1946) συνεργάστηκε στο σχεδιασμό της Μπραζίλια, με σύσταση του Le Corbusier.

Μετά το τέλος της βραζιλιάνικης περιπέτειας, το 1948, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ασχολήθηκε αρχικά με το πρωτοποριακό θέατρο και τελικά αφιερώθηκε στη ζωγραφική. Είχε ήδη υιοθετήσει τον άτακτο τρόπο ζωής των μποέμ καλλιτεχνών της εποχής, που ευνοούσε τις δημιουργικές εξάρσεις, αλλά και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στο Παρίσι (1950, Gallerie du Siecle). Ακολούθησαν και άλλες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (οι σημαντικότερες σε συνεργασία με το Studio Facchetti), οι οποίες συνέβαλαν στην αναγνώρισή του ως αξιόλογου εκπροσώπου της τότε πρωτοπορίας.

Το 1961 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα, όπου έκανε δύο ατομικές εκθέσεις με πολύ σχετική επιτυχία.
Η ζωγραφική του ανήκει, από ιστορική άποψη, στην ευρωπαϊκή τάση του informel. Η χειρονομιακή γραφή και η ανάγλυφη χρωματική πάστα δημιουργούν επιφάνειες γεμάτες ψυχική ένταση. Ωστόσο τα έργα του σπάνια είναι εντελώς αφηρημένα. Συνήθως υπάρχουν θέματα (τοπία, ζώα ή άνθη), που αποδίδονται αφαιρετικά, σαν εικόνες ενός φανταστικού κόσμου.

Η ελευθερία και η τόλμη της ζωγραφικής του δεν εκτιμήθηκαν εγκαίρως στην Ελλάδα. Παρά την παραγωγικότητά του, δύσκολα εύρισκε αγοραστές, τουλάχιστον όσο ζούσε, γι’αυτό και πέθανε πάμπτωχος το 1965, στην Αθήνα. Αργότερα τα έργα του έγιναν περιζήτητα, επιβεβαιώνοντας την ποιότητα της δουλειάς του, αλλά και τον μύθο του ως «artiste maudit».

Αρκετές εκθέσεις έργων του έγιναν στην Ελλάδα μετά το θάνατό του. Αναδρομικές εκθέσεις του οργανώθηκαν το 1965 (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Αθηνών), το 1980 (Εθνική Πινακοθήκη και Centre Georges Pompidou στο Παρίσι) και το 2005 (Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας).