Panayiotis Tetsis | Παναγιώτης Τέτσης

Panayiotis Tetsis was born in 1925, in Hydra. He settled with his family in Piraeus in 1937, but every summer he returned to Hydra, where he began to paint. In Hydra, he also met Hadjikyriakos-Ghikas and Pikionis, whom he considers his indirect teachers.

In 1940, Klaus Frieslander gives him his first painting lessons and then continues his studies at the Athens School of Fine Arts (1943-1949). A year before graduating, he presents his first solo exhibition, (Romvos gallery, 1948). In 1951 he begins to teach as assistant at the Freehand Drawing School of the National Technical University Athens, with N. Hadjikyriakos-Ghikas as head professor.

He continues his studies in Paris (1953-1956) on a greek state scholarship (I.K.Y.) where, among other courses, he attends engraving with Ed. Goerg at the Ecole des Beaux Arts. When he returns to Greece, he settles in Athens, where he works until today, sharing his leisure time between Sifnos and Hydra.

The painting topics with which he worked in Paris (Slaughtered Animals, Laundress, Football, etc.) were presented in Athens (Zygos gallery, 1958), with an exhibition/turning point in his career. It was evident from the outset that his painting had assimilated abstract and modernist characteristics, remaining, nevertheless, figurative. His choice of subject matters, in his works ranging from his large compositions of multiple people to the Portraits of Friends, Seas and Still Lifes, act merely as excuses for highlighting the pure painterly values.

In his long career, he utilized the compositional, colouring and expressive capabilities of oil painting, but also those of pastel, watercolour and ink. Light characterizes the structure of the composition, as an integral component of colour, even in his black and white works, and especially in his engravings, with their rich shades of black.

He taught in the Designers Dept. of the Athens Technological Group (1959-1962) and was co-founder and teacher of the Independent School of Fine Arts (today Vakalo College of Art and Design) along with Helene Vakalo, As. Bacharian and F. Francescakis (1958-1976).

He was elected professor at the Athens School of Fine Arts (1976), where he taught until 1991 (chancellor since 1989). In 1993 he became a member of the Academy of Athens and in 1999 and was awarded the title of Grand Commander of the Order of the Phoenix.

He has held more than 90 solo exhibitions and has numerous participations in group exhibitions in Greece and abroad. He participated in the Sao Paulo Biennale (1957) and the Alexandria Biennale (1959). His retrospective exhibition, 35 years of painting (Pieridis Art gallery, 1992), was also presented at the Municipal Galleries of Mytilene, Patras, Kalamata, Chania and Rhodes. More retrospective exhibitions took place in the Athens National Art Gallery (1999), Florence, Cyprus and elsewhere.

Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Επέστρεφε όμως κάθε καλοκαίρι στην Ύδρα, όπου άρχισε να ζωγραφίζει. Εκεί συνάντησε τον Χατζηκυριάκο–Γκίκα και τον Πικιώνη, που τους θεωρεί, έμμεσα, δασκάλους του.

Το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό Klaus Frieslander και, στη συνέχεια, σπουδάζει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1943–1949). Ένα χρόνο πριν αποφοιτήσει, πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, (1948, Ρόμβος). Το 1951 ξεκινάει και τη διδακτική του δραστηριότητα, ως επιμελητής στην έδρα ελεύθερου σχεδίου στο ΕΜΠ, με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα.

Με υποτροφία του ΙΚΥ συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι (1953-56) όπου μεταξύ άλλων παρακολουθεί μαθήματα χαλκογραφίας με τον Ed. Goerg στην Ecole des Beaux Arts. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα, μοιράζοντας τον ελεύθερο χρόνο του στη Σίφνο και στην Ύδρα.

Τα θέματα που μελέτησε στο Παρίσι (Σφαχτά, Πλύστρες, Φούτμπολ, κ.α.) παρουσιάστηκαν στην Αθήνα (1958, Ζυγός), σε μια έκθεση που αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του. Η ζωγραφική του έδειχνε εξαρχής ότι αφομοίωνε στοιχεία του μοντερνισμού και της αφαίρεσης, παραμένοντας όμως παραστατική. Έκτοτε οι θεματικές του επιλογές, από τις πολυπρόσωπες, μεγάλων διαστάσεων συνθέσεις στις Προσωπογραφίες των φίλων, τις Θάλασσες και τις Νεκρές Φύσεις, λειτουργούν σαν αφορμές, με στόχο να αναδείξουν τις καθαρά ζωγραφικές αξίες.

Στη μακρόχρονη πορεία του αξιοποίησε τις συνθετικές, χρωματικές και εκφραστικές δυνατότητες της ελαιογραφίας, αλλά και του παστέλ, της ακουαρέλας και του μελανιού. Σε όλο του το έργο το φως καθορίζει τη δομή της σύνθεσης ως αναπόσπαστο συστατικό του χρώματος, ακόμα και στα μαυρόασπρα έργα του, ειδικά μάλιστα στις χαλκογραφίες του, με τους πλούσιους τόνους του μαύρου.

Δίδαξε στo Τμήμα Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (1959-1962) και υπήρξε συνιδρυτής και δάσκαλος του Ελεύθερου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό) – μαζί με τους Ελένη Βακαλό, Ασαντούρ Μπαχαριάν και Φραντζή Φρατζεσκάκη – (1958-1976).

Εκλέχτηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1976), όπου δίδαξε ως το 1991 (πρύτανης από το 1989). Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος.

Είχε και έχει έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα: περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις και πάρα πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo (1957) και στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1959). Η αναδρομική του έκθεση με τίτλο 35 χρόνια ζωγραφική (1992, Πινακοθήκη Πιερίδη), περιόδευσε στις δημοτικές Πινακοθήκες Μυτιλήνης, Πατρών, Καλαμάτας, Ρόδου και Χανίων. Ακολούθησαν και άλλες αναδρομικές εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη (1999), στη Φλωρεντία, την Κύπρο και αλλού.