Alexis Akrithakis | Αλέξης Ακριθάκης

He was born in Athens in 1939. Since his childhood and teenage years, his unconventional personality has influenced his life. Expelled from most schools as a “dangerous troublemaker”, he frequents bohemian circles of intellectuals and is mainly influenced by the poet and philosopher Giorgos Makris and Kostas Takhtsis.

In 1958, he leaves on a motorcycle for Paris, where he is associated with artistic groups, intensely lives the disorderly life of the existentialist era, is closely associated with Thanos Tsigos and paints. In 1960 he returned to Greece, was discharged from the army and exhibited his first works in Thessaloniki (1963, Veltsou). A little later (1965) he presents his first important solo exhibition at the French Institute of Athens. He does illustrations for the pioneering literary magazine Pali by Nanos Valaoritis, designs rock music album covers and sets for experimental performances. The characteristic black and white chiki chiki writing, dense, lacy and labyrinthine, characterizes his works at this time.

In 1968 he settled in Berlin, with a scholarship from D.A.A.D. Since 1970 he collaborates with Alexandros Iolas, goes back and forth between Germany and Greece and participates actively and successfully in the Greek and international artistic movement. His provocative and often dangerous lifestyle remains an integral part of his artistic identity. His visual work is constantly enriched with a multitude of narrative, poetic and symbolic motifs (such as birds, boats, hearts, airplanes, arrows and his iconic suitcase), in bright flat colors, as well as collages or constructions in wood or mixed materials. He is also involved in the illustration and design of objects and scenery.

He returns definitively to Greece in 1984. He is now internationally established but in shaky health. He creates the Circus series (1986) in collaboration with the sculptor Giorgos Lappa, while his painting becomes somewhat more melancholic and sarcastic, without losing its inherent lyricism. Upon his death (Athens 1994), he left unfinished the last section of his works, a series of drawings inspired by his roommates in Dromokaiteio.

His retrospective exhibitions were organized in 1997 (Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki and National Gallery, Athens) and 2003 (Neue National Galerie, Berlin). In 2005, a monograph on his work was published.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, η αντισυμβατική του προσωπικότητα επηρεάζει τη ζωή του. Αποβάλλεται από τα περισσότερα σχολεία ως «επικίνδυνος ταραξίας», συχνάζει σε κύκλους μποέμ διανοουμένων και επηρεάζεται κυρίως από τον ποιητή και φιλόσοφο Γιώργο Μακρή και τον Κώστα Ταχτσή.

Το 1958 φεύγει με μοτοσυκλέτα για το Παρίσι, όπου σχετίζεται με καλλιτεχνικές παρέες, ζει έντονα την άτακτη ζωή της εποχής του υπαρξισμού, συνδέεται στενά με τον Θάνο Τσίγκο και ζωγραφίζει. Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα, απαλάσσεται από το στρατό και εκθέτει τα πρωτόλεια έργα του στη Θεσσαλονίκη (1963, Βέλτσου). Λίγο αργότερα (1965) παρουσιάζει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών την πρώτη του σημαντική ατομική έκθεση. Κάνει εικονογραφήσεις για το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό Πάλι του Νάνου Βαλαωρίτη, σχεδιάζει εξώφυλλα δίσκων ροκ μουσικής και σκηνικά για πειραματικές παραστάσεις. Η χαρακτηριστική μαυρόασπρη γραφή τσίκι τσίκι, πυκνή, δαντελωτή και λαβυρινθώδης, χαρακτηρίζει τα έργα του αυτή την εποχή.

Το 1968 εγκαθίσταται στο Βερολίνο, με υποτροφία της D.A.A.D. Από το 1970 συνεργάζεται με τον Αλέξανδρο Ιόλα, πηγαινοέρχεται μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας και συμμετέχει ενεργά και επιτυχημένα στην ελληνική και τη διεθνή καλλιτεχνική κίνηση. Ο προκλητικός και συχνά επικίνδυνος τρόπος ζωής του παραμένει αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Το εικαστικό του έργο εμπλουτίζεται συνεχώς με ένα πλήθος αφηγηματικών, ποιητικών και συμβολικών μοτίβων (όπως πουλιά, καραβάκια, καρδιές, αεροπλάνα, βέλη και η εμβληματική του βαλίτσα), σε έντονα πλακάτα χρώματα, καθώς και κολλάζ ή κατασκευές από ξύλο ή μικτά υλικά. Ασχολείται επίσης με την εικονογράφηση και το σχεδιασμό αντικειμένων και σκηνικών.

Επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα το 1984. Είναι πλέον διεθνώς καθιερωμένος αλλά με κλονισμένη υγεία. Δημιουργεί τη σειρά Τσίρκο (1986) σε συνεργασία με το γλύπτη Γιώργο Λάππα ενώ η ζωγραφική του γίνεται κάπως πιο μελαγχολική και σαρκαστική, χωρίς να χάνει τον εγγενή λυρισμό της. Με το θάνατό του (Αθήνα 1994), άφησε ημιτελή την τελευταία ενότητα έργων του, μια σειρά σχεδίων εμπνευσμένη από τους συγκατοίκους του στο Δρομοκαΐτειο.

Αναδρομικές εκθέσεις του οργανώθηκαν το 1997 (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη και Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα) και το 2003 (Neue National Galerie, Βερολίνο). Το 2005 εκδόθηκε μονογραφία για το έργο του.