Diamantis Diamantopoulos was born in Magnesia, Asia Minor. His family, after the Asia Minor Disaster of 1922, settled in Athens. From a young age he showed his artistic talent by publishing and exhibiting many of his works. From 1929 he published sketches in Diaplasis ton Paedon, which he signed under the pseudonym “Akamas”. In 1930, he presented in the Athenian “Hall of Artistic Ateliers” cubist style temperas, which attracted the attention of many art people. In 1931, he also exhibited his works at the “Art Asylum” in Belgium.
From 1931 to 1936 he studied painting at the Athens School of Fine Arts, with Dimitris Biskini and Konstantinos Parthenis as teachers. During the same period, he traveled to Greece to study Byzantine and folk art, and made stage designs for the play Alkistis performed at the People’s Theater of Karolos Koun. He is also said to have visited museums and other artistic venues in France and Italy, but without making systematic studies there.
In 1940 he presented his works at the Royal Academy of Arts in London. In 1947, he participated in a group exhibition held in the “Rombos” room together with many other well-known colleagues (Gounaropoulos, Moralis, Asteriadis, etc.). In 1950, he worked as a technical teacher at the “Greek House” of Aggeliki Hatzimichalis. In the same year, he decided to isolate himself in his house-studio in Dafni, to devote himself exclusively to his work, but also to stop exhibiting and selling his works, because he disagreed with the commercialization of art. He broke his silence only in 1964 by participating in a large group exhibition in Cyprus, but with only one of his works which he had already exhibited in the “Rombos” hall in 1947.
In 1975 Asadur Baharian convinced him to return to the world of exhibitions, to present his works at the artistic and intellectual center “Hora” in Athens, and to record his views in the Chronicle of “Hora”. This exhibition once again made the painter known to the general public. In 1977, he participated in two group exhibitions in Belgrade and Bucharest. The following year (1978), the National Gallery honored him with a large retrospective exhibition in which 311 of his works were presented. This was followed by another exhibition in Dublin (1979) and two exhibitions again at the “Hora” center (1980 and 1982). A series of works entitled Builders, he gave to the newspaper Avgi for a calendar published by the newspaper in 1981. In 1982 he participated in the exhibition Europalia in Brussels, and in 1983 he participated in the Venice Biennale. He was a member of the Greek Chamber of Visual Arts (EETE).
He died in Athens on June 6, 1995. A few years later, the Academy of Athens honored the painter with an exhibition of thirty of his works (2001). In 2007, there was an exhibition in Athens of works by Diamantopoulos included in the Portalaki collection.
Ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Η οικογένειά του, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Από μικρός έδειξε το καλλιτεχνικό του ταλέντο δημοσιεύοντας και εκθέτοντας πολλά έργα του. Από το 1929 δημοσίευε σκίτσα στη Διάπλαση των Παίδων, τα οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ακάμας». Το 1930, παρουσίασε στην αθηναϊκή «Αίθουσα Καλλιτεχνικών Ατελιέ» τέμπερες κυβιστικής τεχνοτροπίας, οι οποίες τράβηξαν την προσοχή πολλών ανθρώπων της τέχνης. Το 1931, εξέθεσε έργα του και στο «Άσυλο Τέχνης» του Βελγίου.
Από το 1931 έως το 1936 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δασκάλους τον Δημήτρη Μπισκίνη και τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Την ίδια περίοδο, ταξίδεψε στην Ελλάδα για να μελετήσει τη βυζαντινή και λαϊκή τέχνη, και έκανε σκηνογραφίες για τη θεατρική παράσταση Άλκηστις που παίχθηκε στη Λαϊκή Σκηνή του Καρόλου Κουν. Λέγεται επίσης ότι επισκέφθηκε μουσεία και άλλους καλλιτεχνικούς χώρους στη Γαλλία και την Ιταλία, χωρίς ωστόσο να κάνει εκεί συστηματικές σπουδές.
Το 1940 παρουσίασε έργα του στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών (Royal Academy of Arts) του Λονδίνου. Το 1947, συμμετείχε σε ομαδική έκθεση που έγινε στην αίθουσα «Ρόμβος» μαζί με πολλούς άλλους γνωστούς συναδέλφους του (Γουναρόπουλος, Μόραλης, Αστεριάδης, κ.ά.). Το 1950 συνεργάστηκε ως καθηγητής τεχνικών στο «Ελληνικό Σπίτι» της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Την ίδια χρονιά αποφάσισε να απομονωθεί στο σπίτι-ατελιέ του στη Δάφνη, για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο έργο του, αλλά και να πάψει να εκθέτει και να πουλάει έργα του, επειδή διαφωνούσε με την εμπορευματοποίηση της τέχνης. Τη σιωπή του τη διέκοψε μόνον το 1964 συμμετέχοντας σε μεγάλη ομαδική έκθεση στην Κύπρο, αλλά με ένα μόνον έργο του που το είχε ήδη εκθέσει στην αίθουσα «Ρόμβος» το 1947.
Το 1975 ο Ασαντούρ Μπαχαριάν τον έπεισε να ξαναγυρίσει στον κόσμο των εκθέσεων, να παρουσιάσει έργα του στο καλλιτεχνικό και πνευματικό κέντρο «Ώρα» στην Αθήνα, και να καταγράψει τις απόψεις του στο Χρονικό της «Ώρας». Η έκθεση αυτή έκανε και πάλι γνωστό τον ζωγράφο στο ευρύ κοινό. Το 1977, συμμετείχε σε δύο ομαδικές εκθέσεις στο Βελιγράδι και το Βουκουρέστι. Την επόμενη χρονιά (1978), η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση στην οποία παρουσιάστηκαν 311 έργα του. Ακολούθησαν άλλη μία έκθεση στο Δουβλίνο (1979) και δύο εκθέσεις πάλι στο κέντρο «Ώρα» (1980 και 1982). Μία σειρά έργων με τίτλο Οικοδόμοι, την παραχώρησε στην εφημερίδα Αυγή για ημερολόγιο που εξέδωσε η εφημερίδα το έτος 1981. Το 1982 συμμετείχε στην έκθεση Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες, και το 1983 συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου 1995. Κηδεύτηκε την επομένη στο Νεκροταφείο του Βύρωνα, συνοδευόμενος στο στερνό του ταξίδι από ελάχιστους φίλους. Λίγα χρόνια αργότερα, η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον ζωγράφο με έκθεση τριάντα έργων του (2001). Το 2007, έγινε στην Αθήνα έκθεση έργων του Διαμαντόπουλου που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή Πορταλάκη.
